پاسخ به یک نظر

یکی از دوستان عزیز نظری را در مورد مطالب منتشره از سوی شبکه ماهواره ای امام حسین به بنده تذکر داده اند که پاسخ آن را در این جا بیان می کنم

سلام آقای حدادی
از شما توقع نداشتم. بهتر بود برای درج این مطلب بیشتر تحقیق می‌کردید. 
با سلام خدمت دوست عزیز و گرامی
از نقد و نظر و حسن دقت جنابعالی کمال تشکر را دارم . بنده لینک های فوق را مشاهده کردم و به چند دلیل جواب قانع کننده ای پیدا نکردم.
اولاً حضور آقای دانشمند در شبکه ی ماهواره ای امام حسین که عملا بر خلاف مسیر ولایت فقیه و نظام اسلامی گام بر می دارد هیچ توجیهی ندارد.
ثانیاً در بحث شیعه و سنی مشی ایشان با سفارشات امام خمینی ره و مقام معظم رهبری مبنی بر وحدت شیعه و سنی سازگاری نداشته و ندارد و بنده بارها از طرف جوانان اهل سنت در مورد سخنرانی های ایشان مورد سوال واقع شده ام .
ثالثاً بعضی سخنانی که حقیقت دارد را به زبان می آورند ولی از آن اراده ی باطل دارند. حال این سخن یا آیه ای از قرآن است و یا روایتی از معصومین علیهم السلام. و یقینا جای این صحبت ها در این شبکه نیست.
رابعاً خواص باید بصیرت داشته باشند و به خاطر جایگاهی که در میان مردم پیدا کرده اند طوری عمل کنند که در فتنه ها ملعبه ی دشمنان قرار نگیرند.

شبهه ی مردم سالاری دینی

باسلام خدمت استاد .ما وقتی حقی برای مردم قائل نیستیم ومردم سالاری دینی یه راهکار برای عصر غیبت بود و درحکومت ولایی جایی ندارد پس نتیجه میگیریم درشریعت نیست اما حضرت اقا فرمودند در خود شریعت وجود دارد چیزی نیست که از غرب امام خمینی انرا وارد اسلام کرده باشد.مگر میشود اساس مردم سالاری در اسلام باشد اما ما حقی برای همین مردم درانتخاب حاکمانشان ندهیم مانمیتوان بگیم این تکلیفه ماداریم به مردم درعمل حق میدیم صاحب حق میشن این تناقض وجواب بدید خواهشن ممنون

سلام بر دوست و برادر گرامی آقا هادی عزیز

در پاسخ به مطلبی که فرمودید عرض می کنم که: مردم سالاری دینی با مردم سالاری غیر دینی تفاوت‌های عمده و مبنایی دارد. مردم سالاری غیر دینی یا سکولار که مدل مطرح حکومت در دنیای امروز است هیچ جایگاهی را برای مبانی و اعتقادات دینی در حکومت نمی‌بیند و در مشروعیت حاکم تنها به مقبولیت عده‌ای از مردم جامعه و نه همة افراد و احاد جامعه اکتفا می‌کند.

در مردم سالاری دینی که اصلاً نمی‌توان نام دموکراسی را بر آن گذاشت و مقام معظم رهبری هم همیشه این عبارت را به کار برده‌اند و هیچ وقت به جای آن از دموکراسی استفاده نکرده‌اند. مبنای مردم سالاری دینی برخواسته از متن دین است. دینی که با نگرش توحیدی و با رویکردی ولایی در صدد پاسخ به نیاز‌های جامعه‌ی بشری است.

حکومت مردم سالاری دینی بدون اراده و خواست مردم تحقق نمی‌یابد و قوام آن به مقبولیت مردم است. مردمی که بخواهند دین بر آن‌ها حاکم شود وقتی شرایط را برای حاکم شدن دین بر جامعه مهیا می‌کنند به این موضوع نیز اعتقاد دارند که حق حاکمیت و تسلط بر جان، مال، ناموس، و دین مردم تنها از آن خداست و باید با نظر او حاکم جامعه تعیین شود و حکومت را به دست بگیرد. از این رو آنان گرد کسی جمع می‌َشوند و او را حاکم خود قرار می‌دهند که از جانب خداوند متعال برای این امر مشخص شده باشد. در زمان حضور معصوم علیه‌السلام، این حاکم خود اوست و در زمان غیبتش فردی که به علم و عمل وی از دیگران نزدیک تر است، یعنی فقیه (دین شناس) عادل و قادر به اداره جامعه.

پس می‌بینیم که اصلاً تناقضی در این جا وجود ندارد و ریشة این تناقضی که بیان کردید در تعریف نادرست از مردم‌سالاری دینی است که کاملاً در مقابل مردم سالاری غیر دینی و به اصطلاح دموکراسی قرار دارد. مردم سالاری دینی یعنی پذیرش اختیاری ولایت الهی از سوی مردم که هیچ اجباری در آن وجود ندارد. اگر مردم آن را بخواهند محقق می‌شود و الا با حضورامام معصوم هم این امر متحقق نمی‌شود.

چگونه بایدبرنامه ریزی کنیم که ازلحظه به لحظه زندگی استفاده کرده وعمرخود راتلف نگنیم.

سوال خوبی مطرح کرده‌اید. خوشحالیم که در جوانی به فکر برنامه ریزی که ضامن رشد و کمال شما است افتاده اید. همانطور که خودتان می دانید زندگی و سرمایه عمر برای انسان نعمتی بی بدیل و فرصتی بی نظیر است که اگر از دست برود هرگز قابل بازگشت نیست. ما باید برای ثانیه های عمرمان حساس باشیم و آن را مفت و رایگان از دست ندهیم. شما در سوالتان تعبیر درستی مطرح کردید: استفاده از لحظه لحظه زندگی؛ ما به جز عمر خود چیزی نداریم و نقد آن هم همان لحظه‌ای است که در آن هستیم.

بقیه در ادامه مطلب...

پرسی درباره تقسیم بندی مثلث عشق

سلام علیکم. شما این دسته بندی را و نام گذاری (مثلث عشق)را قبول دارید؟ مثلا اینکه عشقی را که در آن تعهد بسیار بالاست را عشق پوچ بنامیم؟ در برخی از کتابها در کنار گزینه تعهد تصمیم را نیز نوشتند میشود توضیح دهید این دو کلمه چه ارتباطی با هم دارند؟

پاسخ:

با سلام و تشکر از دقت نظر شما دوست گرامی

برای انتقال مفاهیم و معارف مختلف می‌توان از شیوه‌های مختلفی استفاده کرد تا اثر بخش‌تر و جذاب تر به نظر برسند. یکی از این روش‌ها شیوه‌ی تمثیل است و دسته بندی است. اگر در این دسته بندی‌ها اگر از قاعده منطقی و حصر عقلی استفاده نشده باشد می‌توان در آن‌ها مناقشه کرد. برای همین بنده‌هم این تقسیم بندی را کاملا قبول ندارم .

ولی به نظر بنده این حرف درستی است که عشق بدون صمیمیت که همراه با تعهد بالا باشد عشق پوچی است زیرا در این حالت اصلا نمی شود نام عشق را بر این رابطه گذاشت زیرا میل و صمیمیت(محبت) اساس عشق است و بدون آن عشقی به وجود نمی‌آید. پس در این حالت بهتر است بگوییم این رابطه یک رابطه مشفقانه و دلسوزانه است که هر انسانی نسبت به کسانی که در موردشان مسوولیت و تعهدی دارد باید داشته باشد. 

امّادر مورد رابطه تعهد و تصمیم فکر کنم که مقداری خلط لفظی صورت گرفته. اگر منظور تعهد و صمیمیت باشه که مربوط به بحث ما میشه یعنی انسان در قبال کسی که با او رابطة دوستی و محبت داره احساس تعهد و التزام می‌کنه.

برای همین هم معصومین علیهم السلام اساس دین رو حب و رابطه عاشقانه با خداوند و اولیای او معرفی و این رابطه در مراتب پایین تر به احساس دوستی و صمیمیت با والدین،‌ همسر، فرزندان، مؤمنین و ... کشیده میشه.

کسی که با خداوند رابطه ی صمیمی داره نمی تونه بر خلاف خواسته اون عمل کنه و این حالت برای او یک مصونیت و عصمت اکتسابی به دنبال داره.

مثلث عشق

مثلث عشق

عشق دارای سه ضلع است: میل، تعهد و صمیمیت.

1. میل: انگیزه هایی مانند جذابیت و تمایلات جنسی 

2. تعهد: اینکه برای حفظ رابطه مطلوب تلاش کنیم.

3. صمیمیت: رفتارهایی که نزدیکی عاطفی را افزایش می دهد.

براین مبنا می توان عشق را به 8 قسم تقسیم کرد:

1- فقدان عشق:

در این رابطه هیچ یک از عناصر عشق حضور ندارد. این رابطه را در زندگی روزانه با مردم عادی داریم. اگر احساستان درباره شریک زندگی تان از این نوع باشد، می توان گفت که رابطه تان در معرض خطر است.

2- عشق دوستانه: 

این احساس زمانی دست می دهد که میل و تعهد به مقدار کم وجود داشته باشد یا اصلاً وجود نداشته باشد، اما «صمیمیت» در حد بالایی حضور دارد. 

3- عشق شهوانی: 

«میل» در این عشق بیشتر حضور دارد. هیجانات و میل زیادی در این رابطه وجود دارد، اما صمیمیّت و تعهد در سطح ضعیفی قرار دارد.

4- عشق پوچ: 

این عشق زمانی احساس می شود که «تعهد» قوی باشد، اما میل و صمیمیت در سطح پایینی قرار داشته باشد یا اصلاً وجود نداشته باشد.

5- عشق خیال انگیز: 

این عشق در بین زوج هایی مشاهده می شود که رابطه آنها تا اندازه ای تازه است. «میل و صمیمیّت» شدید است، اما زوج ها به اندازه کافی، زندگی مشترک یا تجربه های مشترک ندارند که متقابلاً احساس تعهد کنند.

6- عشق مشفقانه

در این عشق «صمیمیّت و تعهد» شدید است اما میل ضعیف است. عشق مشفقانه در زوجهایی دیده می شود که به مدت تقریباً طولانی با هم هستند و از یکدیگر رضایت دارند، اما جاذبه جنسی آنها از بین رفته است.

7- عشق ابلهانه: 

در این عشق «میل و تعهد» بالاست اما صمیمیت ضعیف است.

8- عشق کامل: 

این عشق سه عنصر را به طور سخاوتمند در خود جای داده است.[1]

پی نوشت :
1. مهدی، میرمحمد صادقی، آموزش پیش از ازدواج، ص40-41