متن زیر بخشی از بیانات ایشان در دیدار جوانان و دانشجویان سیستان و بلوچستان در سال 1381 است:« بدانید آن کسانى که شیعه را علیه سنّى و سنّى را علیه شیعه تحریک مى‌کنند، نه شیعه را دوست دارند و نه سنّى را؛ با اصل اسلام دشمنند. «رحماء بینهم»؛ یعنى برادران مسلمان بین خود رحیم و مهربان باشند.دشمن از هر دو طرف تلاش مى‌کند. از یک طرف غالى‌گرى و ناصبى‌گرى را ترویج مى‌کند و شیعه را در چشم سنّى، دشمن حقیقى معرفى مى‌کند - بعضى از متحجّرین دینى هم متأسّفانه باور مى‌کنند - از سوى دیگر شیعه را به اهانت به مقدّسات و ارزشهاى سنّى وادار مى‌کند. توطئه‌ى دشمن آن است که این دو مکتب را در مقابل هم قرار دهد. این اختلاف در جهت از بین بردن هویّت یک ملت و در موضوعاتى ایجاد مى‌شود که نباید بین آنها باشد. به علماى محترم شیعه و سنّى گفتم شما دم از وحدت مى‌زنید و این خیلى خوب است و من هم از شما ممنونم؛ اما از کید دشمن غافل نباشید. دشمن از راههایى وارد مى‌شود که ممکن است شما از آن غفلت کنید و به آن توجّه نداشته باشید هوشیار باشید و دشمن را در هر لباسى بشناسید. «و لتعرفنّهم فى لحن القول»؛ از سخنانشان هم مى‌توان آنها را شناخت. بدانید کسانى که شما را به واگرایى از دین، ملت و کشور سوق مى‌دهند، دشمنند و دوست نیستند. کسانى که شما را به اختلافات داخلى سوق مى‌دهند، دشمنند. کسانى که سعى مى‌کنند دلها را نسبت به هم چرکین کنند، دشمنند. کسانى که سعى مى‌کنند آرمانهاى انقلاب اسلامى را دست‌نیافتنى و نظام اسلامى را ناتوان از رسیدن به آنها جلوه دهند، دشمنند. گاهى افرادى که دشمن نیستند هم، این حرفها را تکرار مى‌کنند؛ آنها غافلند. امروز مى‌بینیم مواردى مثل پلورالیسم و نسبى‌گرایى و شکّاکیت که انگیزه‌ى دشمن را تشکیل مى‌دهند، از زبان افرادى جارى مى‌شود که دشمنى ندارند؛ اما غافلند. نمى‌فهمند چه بر زبان مى‌آورند و چگونه جاده‌ى دشمن را صاف مى‌کنند».
